Nie, nie poleciałem na Maderę, choć to ostatnio bardzo modny kierunek. Nie mam pojęcia skąd Rysiek z Aśką wyhaczyli ten czarter ? Mogę im jedynie zazdrościć, udało im się złapać trochę Słońca i opalenizny, a Rysiu zdążył jeszcze wrócić, by w " todze " i z senatorską miną udzielić reprymendy starszemu liderowi opozycji, choć sam jest tylko młodszym liderem opozycji i nie bardzo wypadało. Cóż to znaczy naładować baterie na południu ? wigor wraca, poczucie wartości wraca, spełnienie po prostu, byczek Fernando.
Nie poleciałem na Maderę, bo tak od ręki wyczesać biletu się nie da. Można od ręki z przesiadką na Schiphol i 17,5 godziny czekania. Musiałbym zadzwonić do kolegi ( lojalność ) że jestem. Wiem, że po godzinie zabrałby mnie do Haarlemu do jakiegoś koffie shopu, pewnie bym przypalił jedną albo dwie kawy i odleciałbym nie w tę stronę co należy. To już wolałem przez Malagę na Canary z przesiadką i 22 godzinną przerwą. Mam bezpieczniejszego przyjaciela pod Algeciras, nie pije nie pali, tak jak i ja. Ja też nie palę.
Przekonałem przyjaciela na 10 - godzinny wyskok pociągiem z Algeciras do mojej ukochanej Rondy. Chciałem obejrzeć te same pejzaże, które oglądał Ernest Hemingway jeżdżąc pociągiem z Algeciras do Rondy. Miałem nadzieję na jakąś inspirację. Żółty salon całkowicie zdusił moje siły twórcze, zabił wenę. Iberyjska kultura jest niezwykle inspirująca, hiszpański styl życia, ich temperament, kuchnia inspiruje nie tylko literacko. Potrafi pobudzić każdego - i pisarza i poetę, często muzyka, równie często filmowca co i malarza. Mnie bardzo inspirują bary tapas. Któż to do przepięknej Rondy nie pielgrzymował w celu odzyskania sił twórczych ? Poza żołnierzami z garnizonu Gibraltar, dla których zbudowano linię - kolejową Algeciras - Ronda był tu Rainer Maria Rilke w głębokim kryzysie twórczym. Oczywiście żołnierze nie byli w żadnym kryzysie twórczym, oni jeździli po prostą rozrywkę. W Gibraltarze była spora nadreprezentacja mężczyzn, a magoty to jednak nie to samo.
Rainer Maria Rilke to co innego. Poszliśmy pod hotel królowej Wiktorii, tu zatrzymał się Rilke i tu też liczyłem na inspiracje, choć nie nocowałem. Za mało czasu. Jednak gdyby czasu było dostatecznie dużo, to i tak bym nie nocował, bo za mało pieniędzy. Tak w życiu bywa, raz za mało czasu, raz za mało pieniędzy, a najczęściej za mało czasu i za mało pieniędzy. Hotel " Reina Victoria " na nic się nie przydał, nic na mnie nie spłynęło. Na Prospera Marimee spłynęło. Najstarsza w Hiszpanii arena corridy, bardzo urodziwa, bardzo kameralna.
Mniejsza od areny sewillskiej, czy gigantycznej Las Ventas w Madrycie. Tu byki czuły się bardziej u siebie nim padły z ręki któregoś z Ordonezów. Czyż można się dziwić, że wizyta Marimeera w Ronda zaowocowała powieścią " Carmen ", która było bazą do libretta najsłynniejszego dzieła operowego, z niezwykłej urody Cyganką i torreadorem Escamillo ? Mamy również odpowiedź po co przyjeżdżał do Rondy Hemingway, wielki miłośnik corridy i przyjaciel Ordonezów, najsłynniejszej hiszpańskiej rodziny torreadorów. W Ronda działała szkoła torreadorów.
Madryd. Arena Las Ventas
Któż z wielkich ludzi pióra wpadał jeszcze do Rondy, poza najsłynniejszym gościem, zwanym przez Hiszpanów " Don Ernesto " ? Bywał tu Teofil Gautier, któremu taką piękną, marmurową Kaliope na cmentarzu Montmartre wystrugał nasz Cyprian Godebski. Przyjeżdżał Jorge Luis Borges, Argentyńczyk z urodzenia, poeta i pisarz światowy. Był James Joyce, o Ronda pisał ( a ) również George Eliot czyli Mary Anne Evans. Sporo ludzi pióra tu wpadało, nie tylko ja. Z tym, że moja wizyta niczemu nie posłużyła. Jeśli ktoś ma telefon do ministra Glińskiego, to niech go powiadomi, że ja mam problem z pisaniem, więc niech zamyka już tę listę propisowskich pisarzy na staż kandydacki do ZLP. Ja nie mam o czym pisać, a notki na salonie to żadna tam literacka forma. Niech zamyka listę i kieruje do realizacji.
Jeszcze dwa słowa. Zapomniałem o Orsonie Wellesie, wielkim przyjacielu Rondy i przyjacielu rodziny Ordonezów. Jak ta jego sentencja leciała ? Miejsca urodzenia sobie nie wybieramy, ale miejsce wiecznego spoczynku już tak. Chyba jakoś tak ? Prochy Orsona Wellesa i jego ostatniej partnerki spoczywają na terenie rezydencji torreadora Antonio Ordoneza.
Ronda to bezsprzecznie najpiękniej położone, najbardziej malownicze miasto w Andaluzji. Jeśli możemy wyobrazić sobie coś co jest dziesięciokrotnie potężniejsze od naszej maczugi Herkulesa spod Ojcowa, to na wierzchołku takiej skały rozsiadła się stara Ronda. Zanim w roku 1793 - Jose Martin de Aldehuela, budowniczy areny w Ronda - wybudował wysoki, 100 metrowy most łączący starą Rondę z nową, nie mam pojęcia w jaki sposób można było dostać się do starej Rondy. Dla nieco otyłych i zmęczonych trybem życia: Hemingwaya i Wellesa tamta Ronda była niedostępna. Ja to co innego, choć otyły i zmęczony trybem życie, to po moście, po moście. Puente Nuevo robi wrażenie i pozwala na łatwe przemieszczanie się między starą i nową Rondą. Warto zobaczyć, nie tylko ze względu na Hemingwaya.
PS. Mam nadzieje, że moja decyzja o wyjeździe na Gran Canarię, a nie na Maderę śladami Rysia, jest w pełni zrozumiała. Również poszukiwanie bliskości z ulubionymi miejscami Ernesta Hemingwaya, szukanie inspiracji, także jest zrozumiałe. Z oczywistych względów nie mogłem polecieć na Kubę, to byłoby zbyt bolesne doświadczenie, po tym nagłym i niespodziewanym odejściu od respiratora wielkiego El Comandante. Na szczęście znalazłem w Las Palmas cafe " Havana " Zamówiłem oczywiście mojito, jak Don Ernesto. Nie jedno mojito zamówiłem, bo więcej tego było. To wszystko jednak na nic, potem w desperacji zacząłem zamawiać hiszpańskie " Desperados " Nic nie dało, kompletny brak weny. Dzwońcie do ministra Glińskiego. W przyszłym tygodniu pomaluję living room na żółto i to będzie mój salon24. Wszystko na nic.
