- Halo ! Halo !
- Pronto, a kto mówi ?
- Buongiorno, czy Don Leo ?
- Si, a kto mówi ?
- Giorgio. Come stai Don Leo ?
- A dziękuję, czuję się krzepko. Ale, ale Giorgio ! Przekazałem przez Consigliere żeby do mnie nie dzwonić. Sędzia Caccorini wisi u mnie na drucie cały dzień. Wycofałem się, a ten cane dalej węszy.
- Don Leo, prego di pardonare, ale sytuacja jest wyjątkowa. Jutro w Palermo spotyka się Famiglia, wszyscy nalegają by pan przybył.
- Mowiłem już chłopcze, że się wycofałem.
- Don Leo spotkanie Famiglii bez pana nie ma sensu. My z pana, pan nas stworzył. Consigliere szuka haków na Caccoriniego, nie ma ludzi na Sycylii, na których czegoś nie ma. Po to własnie się spotykamy, wyjątkowo całą Famiglią, aby zaradzić coś na sędziego Caccoriniego, bo żyć się nie da.
- A co z prokuratorem Cenccinim ? też mi za skórę zalazł.
- Uciszymy, uciszymy Don Leo, proszę zostawić to Famiglii.
- A senatore Borsucci będzie, ten nudny mamrot ?
- No niestety będzie. Musi być, jest bardzo pomocny dla Famiglii.
- A co z grafologo ?
- Nie ma już na Sycylii żadnego grafologo, Don Leo. Nie ma i nie będzie. Wizy do Ameryki znieśli i wszyscy wyjechali. Cha ! cha ! cha !
- W takim razie dzwonię do Don Mieto, niech na jutro uszykuje Mirafiori, przyjedziemy.
- Grazia Don Leo, molte grazie ! molte grazie !
- Prego, prego Giorgio
- Arrivederci Don Leo
- Arrivederci
- Halo ! halo ! a co z Cristoforo Visconim ? ten bruździ najbardziej.
- Halo ! halo ! Giorgio ! mamma mia. Rozłączył się.
