27.04.1792. No i znowu mamy rocznicę, tym razem powodu do chluby nie ma, bo 224 rocznica zawiązania w Petersburgu konfederacji targowickiej to powód do chluby żaden. Tym mniejszy powód do dumy pogrobowców targowiczan, że co bardziej prominentnych sygnatariuszy aktu konfederacji – tych, których się dało - wyłapano i najzwyczajniej w świecie powieszono. Memento takie, gniew ludu nie uznaje niestety prawnych niuansów i różnicowania win.
Nie chciałem tego pisać, ale nie obędziemy się bez cytatu z Marxa, mówiącego o tym, że historia raz powtarza się jako tragedia, a za drugim razem jako farsa. Tocząca się obecnie historia Polski wydaje się powtarzać dodatkowo jako niebezpieczna farsa.
Czy akt konfederacji targowickiej zredagowany przez generała Wasilija Stiepanowicza Popowa, po niewielkich, kosmetycznych przeróbkach nie pasuje do tego co obserwujemy za oknem ?
My członkowie Komitetu Obrony Demokracji oraz My posłowie i senatorowie PO, tudzież byli ministrowie Rzeczpospolitej, byli urzędnicy państwowi i samorządowi, widząc, że już dla nas nie masz Rzeczypospolitej, iż sejm dzisiejszy sprawom naszym nie służy, przywłaszczywszy sobie władzę prawodawczą na zawsze, a już przeszło przez pół roku ciągle ją ze wzgardą praw uzurpując, połamał prawa konstytucyjne, zmiótł wszystkie wolności członków partii naszej, po wsze czasy nam przyznane, a zamachnąwszy się na panów trybunalskich w rewolucję i spisek wszystko przemienił, nową zaś formę rządu, za pomocą moherów, ciemnogrodu i ulicznego motłochu ustanowił.
Nigdy jeszcze sztuka zwodzenia w tym u nas nie była widoczna stopniu, w którym się okazała w ostatnich czasach. Tego szlachetni członkowie partii naszej doświadczyli, sztuką tą bowiem i zwodzeniem wolność i rządy z rąk ich wydarto. Częściowo tylko, gdzie się udać mogło podkopywano gmach Rzeczypospolitej, gotowano rzeczy, aby go raptem wywrócić.
Żądamy spokojności wewnętrznej, trwałego z sąsiadami pokoju, bo szczęśliwości, bezpieczeństwa własności, nie zamieszania wojen szukamy. To są nasze zamiary, te abyśmy dokonać zdołali, dzielnej pomocy od was HerrPräsident des Europäischen Parlamentes oczekujemy. Tej wielkiej i wszechmocnej instytucyi, która ozdobą i chlubą wieku naszego będąc, wzgardza podłą zazdrością i chytremi podstępy, która rangę partyi naszej dla celów różnorakich docenić umie i zdatną jest pomocną jej podać rękę.
