Choć Austria nie uczestniczyła w wojnie rosyjsko - tureckiej (1768-1774 ) to na mocy traktatu w Kajnardży przejmuje łup wojenny w postaci wieloetnicznej Bukowiny. W przeciwieństwie do Hohenzollernów i Romanowych, którzy nowych poddanych dość szybko przerabiali na swój obraz i podobieństwo, Habsburgom nie zależało aż tak bardzo by z zamieszkujących Bukowinę Rumunów, Rusinów, Ormian, Ukraińcow czy Żydów zrobić Austriaków. Rozpoczęto zatem pierwszy w historii Europy eksperyment multi - kulti. Eksperyment, który - w przeciwieństwie do obecnego - zakończył się chyba sukcesem skoro przez ponad 140 lat egzystowały obok siebie w bukowińskich wsiach i miasteczkach prawosławne i unickie cerkwie, synagogi, katolickie kościoły i protestanckie zbory. Habsburgowie postanowili wieloetniczność Bukowiny nie tylko chronić ale i rozwijać. Dbając o ekonomiczny rozwój tej najbardziej zacofanej części imperium sprowadzają na Bukowinę niemieckich rzemieślników, austriackich inżynierów - budowniczych kolei, czeskich i polskich urzędników, Słowaków, węgierskich i polskich rolników, nauczycieli i księży. Powstaje wielonarodowy tygiel jakiego nigdzie w Europie nie było. Zaczynają działać szkoły, w których nauczyciele często mówią w 3 - 4 językach. Wreszcie w 1875, w Czerniowcach, stolicy Bukowiny w powstaje uniwersytet.
Owocem tej roztropnej polityki jest istniejąca do dziś polska wieś Kaczyka ( Cacica ) leżąca w Bukowinie, niegdyś nazywana " małą Austrią " z powodu owej bukowińskiej multi - kulti. Wieś prócz Polaków zamieszkiwali Niemcy, Rumuni, Rusini, Żydzi, Węgrzy, Ukraińcy. Do dziś we wsi istnieje cerkiew prawosławna i unicka oraz polski kościół katolicki, a w miejscowej szkole sprowadzona z Warszawy "Siłaczka " uczy polskie dzieci języka ojczystego.
Po podpisaniu traktatu w Kajnardży Mołdawia - główny dostawca soli na Bukowinę - stała się " zagranicą " należało problem rozwiązać, bo Habsburgowie liczyć potrafili i w żadnym razie nie chcieli za sól przepłacać. Rusza poszukiwanie soli w Karpatach, wcześniej w rejonie wsi Kaczyka istniały niewielkie warzelnie soli, korzystające ze słonych źródeł i płytko zalegającej soli. Za początek kopalni z prawdziwego zdarzenia uważa się rok 1788 kiedy do Kaczyki przyjeżdża 20 żupniczych rodzin z Wieliczki i Bochni, oraz 4 rodziny ukraińskie, których zadaniem jest uruchomienie kopalni. Ostatecznie kopalnia rozpoczyna eksploatowanie złoża w 1791 roku i działa nieprzerwanie do dzis wydobywając 40 ton soli na dobę.
Ponieważ pracownikami kopalni są Polacy z Wieliczki i Bochni, więc nie mogło zdarzyć się inaczej : powstaje uboższa kopia Wieliczki, z kaplicą św. Barbary i wykutym w soli wizerunkiem patronki górników, gdzie każdego 4 grudnia po dziś dzień odprawia się ekumeniczną mszę dla rodzin górników. W kopalni powstaje również sala balowa i romantyczna sadzawka, tradycyjnie śluby górników odbywają się w sali balowej, po czym świecka tradycja pozwala nowożeńcom na romantyczną przejażdżkę łódką po sadzawce leżącej 42 metry pod ziemią. Obok kopalni działa miejscowa atrakcja dla tych, którzy boja się jechać nad Morze Martwe, basen solankowy, w którym podobnie jak w Morzu Martwym utopić się nie da. Wieś Kaczykę należy uznać za wieś pisowską, ponieważ zgodnie z legendą pierwotna nazwa miejscowości Kaczyca wzięła się od stad kaczek, pływających na pobliskich rozlewiskach, ale to tylko legenda.
Tęsknota żupników za Bochnią jest tak silna, że postanawiają wybudować we wsi kościół, kopię kościoła w Bochni. W roku 1904 arcybiskup lwowski Leon Bilczewski konsekruje neogotycki kościół pw. Wniebowzięcia NMP, który staje się ważnym celem pielgrzymkowym rumuńskich katolików, z powodu znajdującej się w kościele kopii obrazu Czarnej Madonny z Częstochowy, oraz repliki groty z Lourdes. Pęknięta wieża kościoła to ślad po trzęsieniu ziemi w 1977 roku. Wieś warta odwiedzenia. Panu Eliaszowi Wiśniewskiemu, miejscowemu Polakowi serdeczne podziękowania za garść cennych informacji...CDN
Zobacz galerię zdjęć:
Komentarze