Ansfald letko poszedł do góry, ale nie za mocno, gdyż jak poinformowałem wczoraj byliśmy na Mazowszu. Ja zadowolniony jestem jak jasna cholera, bo już wiem, że moja nie będzie mnie ołówków na łbie stróżyć, jak zawsze kiedy zgubiłem drogię w danem terenie. Z tego zadowolnienia ułożyłem spóźniony wierszyk o mojem ulubionem spin doktorze niejakim Miśku Kamińskim.
Pędzę sobie na rowerze
Wietrzyk czesze moje włosy
Teraz kiedy nie mam pracy
Chodzić będę nagi, bosy
Dziś w Platformie nie chcą mnie
Straciłem Brukselę
Chyba kupię se rewolwer
I w łeb sobie strzelę.
To była tak zwana degresja, słowo zagraniczne. Używając słów krajowego chowu, możem powiedzieć, iż jest to tak zwany przerywnik lub odejście od tematu głownego. Mając już jako takie obycie w literaturze wiemy, iż stosuje się degresje w celu zabicia nudy, możem też powiedzieć, iż degresja jest ośrodkiem artystycznego wyrazu. Ciśniem zatem z moją rowerowe podnóżki napędowe wiele sił w goleniach, gdyż żełądki zaczęli nam prezentować letkie muzykie wojskowe w tempie żywem.
Od chwili obecnej nie będę już używał słowa pedały, jako że pisze do mnie mój czytelnik, podpisujacy się Ondraszek4321, iż używanie takich brzydkiech wyrazów w czasach nowożytnech strasznie jego nadweręża, rażąc tem samem w jego uczucia. Będę pisał zawsze rowerowe podnóżki napędowe. Faktycznie, widziem kolejny budenek, także samo przez ówczesnych mularzy obrobiony w starem pałacowem stylu. Zaczęli się pokrzywy. Podobnież w tem budenku mieszkali dziedzice, jako jego właścicielowie. W okresie sprawiedliwości społecznej właścicielowie pod swoje nieobecność przekazali budenek władzy ludowej w celu założenia szkoły, gdyż nie mieli innego wyjścia. Obecnie budenek dawnej szkoły przerabiany jest w nowoczesne ruine, czyli obracany jest w przysłowiowe pierzyne. Po jakie cholere ta Kluzek - Roztworowska poszła na to ministerstwo oświatowe, kiedy wszystkie szkoły obracane są w nowożytne ruine, tego ja nie wiem. Przedarlim się z moją przez pokrzywy, moja zadowolniona, gdyż jako ludzie zamieszkałe w mieście, czyli terenie zabudowanem, całe budenki widziem na codzień, a takie nowoczesne ruiny są miłem wytchnieniem dla oka. Jaka cholera, i na tem budenku też przyczepili starożytną tablicę pamiątkową w stylu lastryko, która informuje, iż w tem majątku urodził się w dawnech czasach niejaki Bolesław Biegas, któren w przedwojennem mieście Paryżu zdobył niejakie sławę w chrakterze rzeźbiarza artystyczego, ale nie tylko. Jak każdy Polak przyciśnięty mortusem na paryskiem bruku łapał każdę robotę. Za pacykarza też się najmując. Zamówił klejent potrecik, proszę uprzejmię giemba jak żywa, zamówił lanszafcik, uprzejmie proszę. Jakie ramkie ? złote czy może rzeżbioną w kwiaty typu lelija ? Podobnież i pióro miał tęgie, gdyż nie tylko z meslem i z młotkiem miał dobre obchodzenie, czy też z pędzlem, ale też napisać potrafił należycie myśl wypowiadając. Rzeźb artystycznych wyrażonych w malmurowym kamieniu czy też w starożytnem lastryko pozostawił całkiem sporo i to rozmaitych. Od małych, jeśli klejent zamówił główkie dajmy na to, półpiersia czy też duże formy, jeśli przykładowo trafił się kamień malmurowy sporych rozmiarów, jednakowo z wielkim talentem wszystko potraktował. Człowiek zdolny jakich dziś ze świeczką nie znajdziesz. Znany na całem świecie, nie wyłączajac Ameryki. Moja zadowolniona, że tyle atrakcji jednego dnia, następnie przedarlim się za szkołę, pokrzywy się zaczęli jak świerczki pod Murmańskiem, nie za wielkie, ale chłop z rowerem dajmy na to mógł się ukryć w razie czego. Widziem i znak drogowy, Opinogóra w lewo 10 kilometry. Należy się jechać w prawo, gdyż wiedzielim iż miejscowe żuliki znak dla hecy odkręcili. Puścilim się z górki cisnąc rowerowe podnóżki napędowe, o tyle o ile, że nie za mocno gdyż górkie mielim niezbyt wysoką, jak to na Mazowszu. Żełądki zaczęli nam grać muzykie niejakiego Ogińskiego. Zbliżalim się do dawnech czasów.
